Krzem
Jest podstawowym elementem komunikacji międzykomórkowej oraz pośrednikiem między organizmem, a zachodzącymi procesami energetycznymi. Wpływa regulująco na przemianę materii oraz uczestniczy w metabolizmie wapnia, chloru, sodu, fluoru, aluminium, siarki, cynku i wielu innych pierwiastków. Krzem jest ważny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka, uszczelnia śródbłonki naczyń krwionośnych oraz odpowiada za komunikację poszczególnych komórek oraz tkanek z mózgiem. Gdy ilość krzemu w organizmie jest zbyt niska, połączenie jest zakłócone. W surowicy krwi pierwiastek ten istnieje wyłącznie w postaci kwasu ortokrzemowego. Brak krzemu powoduje, że około 70 pierwiastków nie jest przyswajanych przez nasz organizm. Krzem nie występuje w stanie wolnym w środowisku, jest obecny tylko w postaci połączonej z tlenem lub jako kwas krzemowy. Dla organizmu najkorzystniejszą formą jest kwas ortokrzemowy, który najczęściej można spotkać w pożywieniu. Występuje w takich produktach jak: owies, proso, jęczmień, rzepak, buraki, ziemniaki, otręby czy łuski ziaren. Znajdziemy go także w skórce owoców jabłek, gruszek, agrestu czy winogron oraz w czosnku i szczypiorku. W owocach najwięcej krzemu występuje w truskawkach i czarnych porzeczkach odpowiednio 6,0 do 3,0 mg/100g. Kwas ortokrzemowy zawarty jest również w wodzie mineralnej i źródlanej. Niestety spożywcze produkty rafinowane typu oczyszczane mąki są pozbawione, albo zawierają bardzo małą jego ilość.
Dzienne zapotrzebowanie na krzem waha się między 20- 40mg na dobę. Jednym z naj-ważniejszych oddziaływań jest konkurencyjny stosunek krzemu do glinu i jego związków. Można uznać ten pierwiastek za antidotum na toksyczne działanie tego pierwiastka w ludzkim organizmie. Udowodniony jest związek ilości krzemu w środowisku wodnym, a ilości aluminium w organizmach ryb. Wykazano też pozytywne działanie krzemu (ograniczenie odkładania glinu w mózgu) u szczurów, które zostały narażone na toksyczne działanie. Podczas badań stwierdzono, że oligomery kwasu krzemowego zabezpieczają organizm ludzki przed adsorpcją glinu. U pacjentów z wysokim poziomem krzemu w surowicy krwi, jednocześnie stwierdzono zmniejszenie ilości glinu w porównaniu do osób, których stężenie krzemu było niższe.
Do przyczyn powodujących niedobór krzemu w organizmie możemy między innymi zaliczyć: zbyt niską podaż w pożywieniu, zaburzenia wchłaniania lub nadmierne zużycie krzemu. Najaktywniejszymi i najbardziej groźnymi pożeraczami krzemu w organizmie człowieka są pasożyty i grzyby. Choroby pasożytnicze występują zarówno u ludzi jak i zwierząt. Wykorzystują krzem do przetwarzania energii międzykomórkowej powodując zmniejszenie jego ilości w organizmie gospodarza. Grzyby z rodzaju Candida powodują wrzodziejące infekcje błon śluzowych jamy ustnej, gardła, górnych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, dróg moczowych. Podanie roztworu koloidalnego krzemu do organizmu powoduje, połączenie (sklejenie) się z drożdżakami Candida i ich toksynami. Powstają wtedy tzw. związki kompleksowe które są usuwane z organizmu.
Niedobór krzemu: stany zapalne skóry, trądzik, łamliwość paznokci, brak śluzu w organizmie
Materiały udostępniono dzieki uprzejmiości i pracy Damiana Grzeszczaka
Treści z serwisu vollmedica .eu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w stronie Vollmedica należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.
Zródło – internet