Miedź
Jest kolejnym z ważnych mikroskładników. Znajduje się we wszystkich tkankach. Najwięcej miedzi jest w wątrobie, mózgu, sercu i nerkach, mniej w gruczołach, kościach i mięśniach. Bierze udział w syntezie hemoglobiny i razem z żelazem uczestniczy w transportowaniu tlenu do każdej komórki, zwłaszcza do wrażliwej na niedotlenienie tkanki nerwowej. Od ilości miedzi zależy praca mózgu, zdolność myślenia, zapamiętywania, kreatywność. Miedź wpływa na przesyłanie impulsów nerwowych i poziom neuroprzekaźników. Pierwiastek ten jest wykorzystywany do uruchomienia rezerw żelaza, w celu wytworzenia hemoglobiny. Jest niezastąpiony w procesach tworzenia tkanki łącznej i kostnej. Enzymy zawierające ten pierwiastek uczestniczą przy wytwarzaniu energii komórkowej oraz w obronie przed wolnymi rodnikami. Miedź zapobiega chorobom serca i układu krążenia, ma działanie bakteriostatyczne hamując wzrost bakterii. Jest niezbędna do tworzenia melaniny, pigmentu decydującego o kolorze skóry i włosów. Uczestniczy w syntezie ponad 15 białek, w tym kolagenu i elastyny, które opóźniają starzenie się skóry. Dodatkowo może powodować anemie hipochromatyczną, mikrocytową i oporną na leczenie żelazem. Upośledza również ruchliwość plemników. Bardzo ważną kwestią jest związek między cynkiem a miedzią. Te dwa pierwiastki są dla siebie antagonistami. Oznacza to, że jeden pierwiastek wypiera drugi z ustroju i odwrotnie. Problematyczna sytuacja następuje wtedy, gdy z diety nie dostarczamy odpowiedniej ilości cynku, co automatycznie powoduje wzrost ilości miedzi w organizmie. Do tego mogą dochodzić zewnętrze źródła w postaci pożywienia, czy wody z kranu, jeśli instalacja jest wykonana z miedziowych rur. W takiej sytuacji o nadmiar miedzi i jednoczesny niedobór cynku nie trudno, a to niestety wiąże się z nieprzyjemnymi konsekwencjami.
Niedobór miedzi: jest dosyć rzadki, ale jeśli wystąpi może powodować niedokrwistość, infekcje, obrzęki, wady kręgosłupa, bóle mięśni i stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, spadek koncentracji, zmienność nastrojów, nadpobudliwość ruchowa, agresja, zaburzenia oddychania, pajączki i żylaki, zmiana koloru włosów
Źródła miedzi: wątroba, płatki owsiane, orzechy, kakao, nasiona słonecznika i soi, otręby pszenne. Zawartość miedzi w wodzie pitnej zależy od jej kwasowości i materiału, z jakiego są zrobione rury. Woda miękka ma więcej miedzi.
Wzrost wchłaniania: – miedź jest lepiej przyswajana z diety bogatej w białko zwierzęce niż z diety zawierającej głównie białka roślinne. Lepsze wchłanianie poprawiają węglowodany (glukoza i skrobia), w mniejszym stopniu fruktoza i witamina C.
Obniżenie wchłaniania: negatywny wpływ na przyswajanie miedzi mają żelazo, cynk, cyna, wapń, fosfor, błonnik pokarmowy i związki siarki.
Warto sprawdzić sobie poziomy cynku, i jeśli występują niedobory uzupełnić je, a poziom miedzi sam się ustabilizuje.
Materiały udostępniono dzieki uprzejmiości i pracy Damiana Grzeszczaka
Treści z serwisu vollmedica .eu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w stronie Vollmedica należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.
Zródło – internet