Znalezione obrazy dla zapytania nocardia bakteria

Nokardioza jest rzadką infekcją dotykającą płuc, mózgu lub skóry. Może do niej dojść u osób z upośledzoną odpornością. Objawy nokardiozy mogą często wskazywać na inne choroby i dolegliwości, dlatego odpowiednia diagnoza jest bardzo trudna do postawienia. Przyczyną choroby są gram-dodatnie bakterie tlenowe Nocardia o kształcie delikatnych, rozgałęzionych nitek. Odmiana Nocardia asteroides wywołuje nokardiozę płucną, a Nocardia brasiliensis – nokardiozę podskórną.

1. Przyczyny i objawy nokardiozy

Nokardioza to infekcja bakteryjna zazwyczaj rozwijająca się w płucach. Stąd może się rozprzestrzenić na inne organy, przede wszystkim na mózg oraz skórę. Może także zająć nerki, stawy, serce, oczy i kości.

Bakterie odpowiedzialne za nokardiozę można znaleźć w glebie. Do zakażenia dochodzi w wyniku wdychania zainfekowanego pyłu lub gdy bakterie dostaną się do otwartej rany z ziemi czy piasku. Na nokardiozę może zachorować każdy, jednak najbardziej sprzyja jej obniżona odporność.

Czynniki zwiększonego ryzyka nokardiozy to:

  • przewlekłe choroby płuc;
  • długotrwałe leczenie steroidami;
  • nowotwory;
  • przeszczepy organów bądź szpiku kostnego;
  • AIDS

Symptomy nokardiozy uzależnione są od typu choroby, czyli narządu, jaki zajęła. Nokardioza płucna objawia się bólami w klatce piersiowej (przede wszystkim podczas oddychania), mokrym kaszlem  podbarwionym krwią, gorączką, nocnymi potami i utratą wagi. Gdy nokardioza zajmie mózg, pojawiają się gorączka, ból głowy i drgawki. Do objawów odmiany skórnej tej choroby należą owrzodzenia i ropienie skóry. Czasami zdarza się, że nokardioza przebiega bezobjawowo.

Nokardioza może prowadzić do różnych powikłań w zależności od formy, jaką przybiera. Konsekwencją odmiany płucnej może być spłycenie oddechu. Infekcja skóry prowadzi do powstawania blizn, znamion i zniekształceń. Gdy choroba zajmie mózg, może dojść do upośledzenia jego neurologicznej funkcji.

2. Diagnostyka i leczenie nokardiozy

Diagnostyka dolegliwości polega na przeprowadzeniu badań, dzięki którym możliwe jest wykrycie bakterii odpowiedzialnych za tę chorobę. W zależności od zajętego narządu wykonuje się:

  • biopsję mózgu;
  • bronchoskopię;
  • biopsję płuc;
  • biopsję skóry;
  • posiew plwociny.

W celu wyleczenia nokardiozy zazwyczaj stosuje się długotrwałą antybiotykoterapię – może ona trwać od sześciu miesięcy do roku. W zależności od przypadku oraz rodzaju choroby i stopnia jej zaawansowania, leczenie może być jeszcze dłuższe. U chorych, u których w wyniku choroby pojawiły się wrzody na skórze, może być konieczne ich chirurgiczne wysuszenie. Dużą rolę w procesie leczenia odgrywa układ immunologiczny chorego. Jeśli jest osłabiony, leczenie jest bardzo przewlekłe, a rokowania są gorsze.

Najgroźniejsze jest wystąpienie dwóch rodzajów infekcji jednocześnie – ryzyko zgonu w wyniku nokardiozy jest wtedy znacznie wyższe. Z tego względu niezwykle ważne jest niezwłoczne zgłoszenie się do lekarza w razie pojawienia się niepokojących objawów. Leczenie nokardiozy jest długotrwałe, lecz wczesne rozpoczęcie znacznie zwiększa szanse powodzenia.

————————-

Objawy choroby mogą być często mylone z innymi schorzeniami, dlatego tak ważne jest wykonanie bardzo dokładnej diagnozy. Nokardioza pojawia się na skutek kontaktu z bakteriami tlenowymi Nocardia, które posiadają kształt delikatnych, rozgałęzionych nitek.

Czym są nokardie?

Bakterie, które wywołują infekcję najczęściej występują w glebie, w różnych rejonach świata. Większość z nich bytuje w klimacie umiarkowanym (np. Nocardia asteroides), ale są też takie, które dominują w strefach tropikalnych i subtropikalnych (Nocardia brasiliensis).

Rozmieszczenie geograficzne poszczególnych gatunków jest zróżnicowane. Bakterie rodzaju Neocardia są ściśle tlenowe, Gram-dodatnie, mezofilne, chemoorganotroficzne.

Bakteria typu Nocardia asteroides wywołuje nokardiozę płucną, natomiast typu Nocardia brasiliensis – nokardiozę podskórną.

Przyczyny choroby

Możemy wyróżnić dwa stadia choroby: nokardiozę pierwotną oraz nokardiozę wtórną. Podczas dotknięcia nokardiozą pierwotną, infekcji w pierwszej kolejności ulegają zazwyczaj płuca. Dzieje się tak w przypadku aż 80-90% zakażonych osób. Nokardioza płucna dotyczy najczęściej pacjentów z immunosupresją.

Do infekcji dochodzi wyniku wdychania zainfekowanego pyłu, czyli drogą oddechową.

Nokardioza powierzchniowa, która również dotyczy stanu pierwotnego, występuje w następstwie zanieczyszczenia otwartych ran kurzem lub ziemią, bądź też w wyniku uszkodzenia skóry przez drobne szczątki organiczne lub nieorganiczne. Również użądlenia przez owady mogą być przyczyną choroby.

Nokardioza wtórna powstaje w wyniku uwolnienia bakterii z pierwotnych ognisk zapalnych do układu krwionośnego i limfatycznego (w 45% choroba umiejscawia się w tkankach bądź w narządach). Infekcja może się rozwinąć szczególnie w przypadku osób cierpiących na przewlekłe infekcje płucne, np. gruźlicę czy zapalenie oskrzeli.

Inne zwiększające ryzyko choroby to m.in. grzybice, zakażenia pierwotniakowe oraz nowotwory ( w tym białaczka). Również alkoholizm sprzyja rozwojowi infekcji. Ponadto do przyczyn można zaliczyć również nałogowe branie narkotyków oraz zakażenie wirusem HIV.

Jak rozpoznać chorobę?

Objawy są bardzo trudne do właściwego zdiagnozowania, ponieważ towarzyszą też wielu innym schorzeniom.

Dlatego też bardzo ważne jest przeprowadzenie wszystkich niezbędnych badań, które umożliwią wykrycie bakterii odpowiedzialną za pojawienie się infekcji. Badania wykonuje się w zależności od narządu zajętego przez chorobę, i są to: biopsja mózgu, biopsja płuc, bronchoskopia, biopsja skóry oraz posiew plwociny.

Metody leczenia

Leczenie nokardiozy polega na zastosowaniu terapii, podczas której pacjent przyjmuje antybiotyki. Leczenie wymaga dużego nakładu czasu, ponieważ minimalny czas jej trwania wynosi 6 miesięcy, a może być zalecona aż przez rok – zależy to od organizmu pacjenta, rodzaju choroby oraz stopnia jej zaawansowania.

W przypadku osób dotkniętych nokardiozą powierzchowną, u których pojawiły się wrzody na skórze, często niezbędna jest interwencja chirurgiczna. Lekarze wykonują zabieg polegający na wysuszeniu wrzodów.

Po leczeniu obowiązuje kontrola lekarska przez okres 6 miesięcy, ponieważ nawet po wyleczeniu nokardiozy mogą pojawić się niepożądane powikłania.

Zleżą one od typu, jaki przyjęła wcześniej choroba i dotyczą obszaru przez nią zajętego. W wyniku nokardiozy płucnej mogą pojawić się blizny, które utrudniać oddychanie i spłycać oddech.

Po nokardiozie powierzchownej, można spodziewać się licznych znamion oraz zniekształceń pozostawionych na skórze. Najbardziej niebezpieczne są powikłania po nokardiozie dotyczącej mózgu, ponieważ może dojść upośledzenia jego neurologicznej funkcji.

Żródło – internet