Tasiemiec uzbrojony ( taenia soilium )
Tasiemiec uzbrojony, soliter (Taenia solium) – jeden z gatunków tasiemców (Cestoda), które pasożytują w przewodach pokarmowych kręgowców, w tym człowieka. W przeciwieństwie do tasiemca nieuzbrojonegoposiada on haczyki i przyssawki, za pomocą których przytwierdza się do ściany jelita cienkiego. Może również się pojawiać w innych częściach ciała.
Człon tasiemca uzbrojonego
Tasiemiec uzbrojony różni się od tasiemca nieuzbrojonego tym, że jego głowa jest uzbrojona w podwójny wieniec haczyków. Posiada także przyssawki, którymi przytwierdza się do ściany jelita cienkiego żywiciela końcowego. Ma długie i płaskie ciało, przypominające wyglądem tasiemkę, a długość tego robaka to 2-4 m i 800-900 członów. Końcowe człony z macicą wypełnioną jajami odrywają się i są wydalane. Cykl rozwojowy jest podobny jak u tasiemca nieuzbrojonego, z tym wyjątkiem, że żywicielem pośrednim tasiemca uzbrojonego jest świnia (a nie bydło). Tasiemiec uzbrojony dorasta do pełnej długości w ciągu dwóch miesięcy i przebywa w jelicie cienkim człowieka do kilkunastu lat.
Człowiek zaraża się zwykle jedząc surowe lub niedogotowane mięso wieprzowe lub jego przetwory, zawierające tzw. wągry. Może się jednak także zarazić wydalonymi jajami, choć najczęściej naturalnym żywicielem pośrednim jest świnia. W przypadku, kiedy człowiek stanie się żywicielem pośrednim, wągry mogą się umiejscawiać w różnych tkankach, w miąższu, mięśniach, tkance podskórnej.
Tasiemiec nieuzbrojony ( taenia saginata )
Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata) – pasożyt człowieka i bydła, z rodzaju tasiemców. Tasiemiec składa się z 2000 proglotydów. Rozmnaża się wyłącznie u człowieka, który jest jego żywicielem ostatecznym. Najczęściej spotykany tasiemiec w Polsce (u 0,5 do 1% ludzi). Występuje także w innych krajach Europy Wschodniej, Filipinach, Ameryce Centralnej i Południowej.
- Umiejscowienie: jelito cienkie człowieka
- Rozmiary: 4 do 12 m długości, 8-10 mm średnicy
- Posiada 4 przyssawki na skoleksie, za pomocą których przytwierdza się do ściany jelita.
Nie posiada przewodu pokarmowego, dzięki czemu energię potrzebną do strawienia pokarmu wykorzystuje do rozrodu. Nie potrzebuje przewodu pokarmowego, ponieważ żyje w jelitach, gdzie znajduje się przetworzony pokarm w postaci mleczka pokarmowego. W członach macicznych silnie rozgałęziona macica, nawet do 52 odgałęzień. Różni się od tasiemca uzbrojonego między innymi tym, że nie posiada haczyków. Zamrażanie mięsa do -10 °C zabija larwy pasożyta po ok. pięciu dniach; wytrzymują one temperaturę nawet 45 °C.
Tasiemiec nieuzbrojony – Objawy
Na skutek obecności tasiemca nieuzbrojonego w przewodzie pokarmowym człowieka mogą występować dolegliwości w postaci uczucia ogólnego osłabienia, bólów brzucha, utraty apetytu, nudności, postępującego osłabienia, chudnięcia, niedokrwistości. Rzadziej natomiast żywiciele tego pasożyta skarżą się na pokrzywkę i biegunkę. Jeszcze rzadziej występują bóle kolkowe i powikłania przypominające niedrożność przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, przewodu trzustkowego lub też zapalenie wyrostka robaczkowego. Niekiedy obecność tasiemca nie jest zupełnie odczuwana.
Rozpoznanie pasożytowania tasiemca opiera się zazwyczaj na stwierdzeniu w kale charakterystycznych jaj, ewentualnie również jego członów.
Bliższe określenie typu tasiemca jest możliwe dopiero po mikroskopowym badaniu główki lub członów tasiemca.
Po czym poznasz zakażenie tasiemcami?
Objawami zakażenia tasiemcami są: ból głowy, znużenie, bezsenność, nadmierna pobudliwość nerwowa, ogólne osłabienie, brak apetytu lub wilczy apetyt, spadek masy ciała, wysypki, nudności, wymioty, biegunki, bóle brzucha oraz anemia. Zakażenie bruzdogłowcem szerokim prowadzi do niedoboru witaminy B12 i anemii spowodowanej tym brakiem. Dla stwierdzenia zakażenia tasiemcem przede wszystkim przeprowadza się badanie kału na obecność larw i fragmentów tasiemca. Potrzebne jest pobranie kilku próbek w różnym czasie. Tasiemce leczy się lekami przeciwpasożytniczymi.
Objawy chorobowe u zarażonych tasiemcem nieuzbrojonym:
- ból brzucha szczególnie gdy jesteśmy głodni
- mdłości
- zwiększone łaknienie
- wymioty
- chudniecie
- lub duża nadwaga
ZAPOBIEGANIE ZAKAŻENIU:
- spożywanie mięsa pochodzącego z pewnego źródła (zbadanego przez służbę sanitarno – weterynaryjną),
- nie spożywać półsurowych mięs (steki krwiste, niedopieczone szaszłyki itp.)
- polepszanie warunków hodowli bydła i warunków sanitarnych na wsi (zapobieganie zanieczyszczaniu fekaliami ludzkimi wody i gleby).
Bibliografia:
1)G. Bartosz, Nowotwory. Druga twarz tlenu. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008
2) A.Deryło, Parazytologia i akaroentomologia medyczna – Warszawa 2002
3) W.T. Dobrzański, Zarys Mikrobiologii dla farmaceutów. PZWL, Warszawa 1980.
4) B. Mach, K. Ulewicz, Zarys Kliniki Chorób Zakaźnych i Tropikalnych. Tom I. Wyd. AM im. Mikołaja Kopernika w Krakowie, Kraków 1986.
5) W. Brühl, R. Brzozowski, Vademecum lekarza ogólnego. PZWL, 1983.
6) dr H. Clark, Kuracja życia.