Jak działają preparaty JOALIS
By zrozumieć, czym są preparaty Joalis, najlepiej jest wyobrazić sobie zbiór fotografii. Każda z tych fotografii przedstawia jedną toksynę. Natomiast każdy preparat informacyjny przypomina album fotografii, który zawiera zdjęcia konkretnych toksyn związanych z danym problemem (np. Joalis Lymfateks zawiera album zdjęć toksyn, które najczęściej uszkadzają system limfatyczny). Ludzka podświadomość jest w stanie rozpoznawać i przeglądać te zbiory. Zatrzyma się na fotografii, która dla danego człowieka przedstawia problem zdrowotny – toksynę (logicznie rzecz biorąc: jest obecna w organizmie i szkodzi) i rozpocznie detoksykację oraz reakcję immunologiczną. W większości przypadków, będzie się to odbywało w sposób znany współczesnej immunologii.
Działanie preparatu można porównać do sytuacji, kiedy człowiek w zamyśleniu kroczy po ulicy, w pewnym momencie ktoś wyraźnie krzyknie do niego kilka słów zawierających informację o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Człowiek, wyrwany z zamyślenia, MUSI zwrócić uwagę na głos i osobę (lub obiekt), do
którego on należy. Nasza podświadomość natychmiast analizuje podobne akustyczne bodźce. W pierwszej kolejności oddziałuje na obszar odruchu, czyli człowiek automatycznie wykonuje ruchy chroniące ważne organy, np. głowę, a dopiero później rozpocznie analizować bodźce na podstawie zapamiętanych doświadczeń. W momencie dokonania oceny ważności nagłej informacji, podejmiemy również decyzję o odpowiedniej odpowiedzi na bodziec akustyczny.
Możliwe są dwa warianty reakcji ;
1. Informacja jest dla nas użyteczna, przynosi nam wiadomość o realnym niebezpieczeństwie, którego wcześniej nie zauważyliśmy i wywołuje naszą reakcję.
2. Informacja jest dla nas zbyteczna, ponieważ o zagrażającym niebezpieczeństwie już wiemy lub opisana rzeczywistość nie jest dla nas niebezpieczna. Nie zmusi nas to do żadnej reakcji
.Analogiczny mechanizm pojawia się podczas zażywania preparatów detoksykacyjnych.
Pomoc w zrozumieniu może przynieść też porównanie z kinem IMAX 3D. Czy widzieliście już podobny film, np. przyrodniczy? Może być wspaniałym przykładem na to, jak działa medycyna detoksykacyjna.Przed wejściem do tego typu kina otrzymamy okulary, które zmuszają oko do widzenia obrazu trójwymiarowego. Film jest tak realny, że wywołuje odczucia charakterystyczne dla prawdziwego życia. Jeśli ktoś odczuwa mdłości podczas lotu samolotem, w kinie typu IMAX odczuje je również. Kiedy będzie wirtualnie towarzyszył astronaucie w pokonywaniu grawitacji Ziemi, odczuje ciężkość nóg. Podobnie osoby, które boją się wody, będą odczuwały lęk przebywając z płetwonurkiem pod powierzchnią morza. Osoba zapowiadająca seans poda jednak proste rozwiązanie tych problemów: poleci zamknąć oczy.
Gdybyśmy dysponowali technologią IMAX, wykorzystalibyśmy taką kamerę, by nakręcić trójwymiarowy film o królestwie mikroorganizmów i ognisk infekcyjnych. Osoby zgłaszające się do nas z problemem usiadłyby w fotelach i przez kilka dni dwa razy dziennie oglądałyby filmy o drobnoustrojach i ich toksynach, dopasowane do osobistych potrzeb (diagnoz). Już po niewielu dniach odczułyby te same efekty detoksykacji, które znamy jako skutki zażywania preparatów Joalis
1. Sytuacji, gdy organizm spotyka się ze szkodliwym hologramem toksyny lub ogniska zakaźnego, które naprawdę w nim istnieje, a które jest w stanie samodzielnie rozpoznać, reakcja detoksykacyjna w większości przypadków będzie przebiegać zgodnie z podejściem immunologicznym w medycynie konwencjonalnej (z tego powodu procesem przewodnim są procesy detoksykacyjne).
2. W sytuacji, gdy organizm nie znajdzie dla hologramu substancji toksycznej jej fizycznej opozycji
Preparaty te są bowiem rzeczywiście swego rodzaju „filmem” – zbiorem toksyn. Ich wielką zaletą jest łatwość aplikacji i minimalne ograniczenia czasowe, które wprowadzają w życie jednostki poddającej się detoksykacji.Wielu naszych klientów pyta, dlaczego układ immunologiczny nie przeprowadza detoksykacji sam. Istnieje kilka odpowiedzi:
1 Układ odpornościowy jest mało wydajny, np. uszkodzony przez stres.
2 Toksyn jest zbyt wiele, by zdołał je wszystkie spontanicznie usunąć.
3 Istnieją pewne substancje chemiczne, które są trudne do usunięcia z przyrody.
Najprawdopodobniej z podobnych powodów ludzki organizm ma problemy z wytworzeniem enzymów detoksykujących, które są konieczne do likwidacji sztucznych, stworzonych przez człowieka związków.Mikroorganizmy posiadają niewiarygodną zdolność ukrywania się przez ludzkim układem odpornościowym oraz zdolność tworzenia ognisk zakaźnych, które zwykle nie są celem jego ataków. Obecność ognisk zakaźnych wpływa na deformację układu ruchu oraz na funkcje psychiczne i mentalne (człowiek nadmiernie „zaogniskowany”, z wielką trudnością nawiązuje kontakt z otoczeniem).
Toksyny gromadzą się w organizmie, a człowiek powoli załamuje się pod ich „ciężarem”.
Preparaty Joalis zarówno wyprodukowane na podstawie bezpośredniego zapisu holograficznego, jak i na podstawie biorezonacyjnej mieszanki ziołowych nalewek, są w rzeczywistości instrukcjami dla układu odpornościowego człowieka, które podpowiadają mu, jakie kroki ma podjąć, by usunąć toksyny. Ich celem jest – w naturalny sposób sprowokować samozachowawcze zdolności ludzkiego organizmu.
Celem niniejszej publikacji nie jest szczegółowy i teoretyczny rozbiór założeń holografii. By zrozumieć zasady holografii, musielibyśmy znać obszary fizyki związane z teorią falowania oraz odpowiadające im dziedziny matematyki – i to na poziomie szkoły wyższej.
Nie zagłębiając się w te zagadnienia, możemy powiedzieć, że sporządzając hologramy w optycznym paśmie frekwencyjnym sprawimy, że zdjęcie będzie wzorem interferencyjnym fotografowanego obiektu, a wynikiem wstecznego promieniowania hologramu będzie doskonała iluzja (wirtualny obraz) pierwotnego przedmiotu. Fotografie holograficzne mają następujące cechy:
1 każda część hologramu zawiera informacje o całym obrazie
2 uszkodzenie części hologramu nie spowoduje zniknięcia informacji o całości
3 na jeden film holograficzny można nanieść, a następnie wywołać wiele holograficznych zapisów.
Preparaty zawierają więc właściwe wzory interferencyjne toksyn, które składają się na program detoksykacji. Cechy preparaty pokrywają się z wyżej wymienionymi cechami hologramu.
Słabym punktem udowadniania wiarygodności naszej metody zarówno laikom, jak i fachowcom, jest brak możliwości ponownego przeniesienia raz użytych hologramów na inne urządzenia techniczne. Hologramy zdolne do rekonstrukcji wymagają użycia innych urządzeń i innych pasm frekwencyjnych, niż te w przypadku preparatów Joalis.
Jedynym „urządzeniem” zdolnym do odczytania formatów używanych hologramów z preparatów Joalis jest ludzki mózg. Preparaty są już, na szczęście, tak dopracowane, że w większości przypadków wywołują efekty już wcześniej zdefiniowane i scharakteryzowane przez objawy detoksykacji w konkretnych i wcześniej określonych tkankach.
Wyjaśniając mechanizmy oddziaływania holograficznych preparatów Joalis, musimy wrócić do osiągnięć amerykańskiego neurochirurga austriackiego pochodzenia Karla Pribrama.
Właśnie on, po zapoznaniu się z badaniami z dziedziny holografii Denisa Gabora, jako pierwszy stwierdził, że pamięć długotrwała i umysł człowieka nie są zapisane w jakimś konkretnym miejscu w mózgu, jak sądzono dotychczas, ale jest rozproszona pod postacią hologramów w „całym mózgu” lub raczej w przestrzeni holonomicznej, która nie jest określona ani czasem ani miejscem. Wskazał na rolę szarej kory mózgowej w przechodzeniu między codzienną rzeczywistością a światem myśli, wspomnień, pomysłów – światem holonomicznym.
W drugiej połowie XX wieku naukowcy i komputerowi specjaliści starali się na podstawie badań tzw. sieci neuronowych, zlokalizować w mózgu miejsce składowania wspomnień. Projekty były inspirowane dynamiką rozwoju cybernetyki i techniki komputerowej, których podstawową jednostką informacji jest jeden bit – w języku neuronów: świecący lub zgasły neuron (jedynka lub zero). Działania te przebiegały pod znacznym wpływem dwóch publikacji ojców ery komputerów – Johna von Neumanna i Allana Turinga, a zwłaszcza jego „maszyny Turinga”. Naukowcy starali się na podstawie analogii do działania nowoczesnych, znanych nam dzisiaj komputerów, odkryć i poznać podobne struktury w budowie i funkcjonowaniu sieci neuronow.
Teoria Pribrama jest inna
„Dystrybucyjny zapis pamięci w mózgu wyraziście przypomina zapis holograficzny. Opracowałem rzetelnie sformułowaną teorię, opartą na znanych powszechnie danych neuroanatomicznych i neurofizjologicznych, która wyjaśnia za pomocą pojęć holograficznych owo rozproszenie pamięci w mózgu. W ostatnich latach (lata 90-te XX wieku – przypis autora) wiele laboratoriów – łącznie z moim – dostarczyło dowodów na jej potwierdzenie. Kolejne dane przyniosły sprecyzowanie i wzrost odpowiedniości znanym faktom.
Zaprezentowana teoria w skrócie oznacza tyle, że mózg w jednym stadium przetwarzania danych prowadzi swoje analizy w obszarze wencyjnym. Odbywa się to na połączeniu między neuronami, a więc w żadnym wypadku, nie w nich samych. Ważne jest stopniowe zapalanie się i gaśnięcie neuronowych potencjałów (fal), nie zaś impulsy nerwowe. Impulsy są generowane wewnątrz neuronów i służą do rozprzestrzeniania się sygnału, który niesie informację na duże odległości drogą włókien nerwowych. Na końcach tych włókien powstają kolejne zmiany potencjału, fale. Dzieje się to w miejscach przyłączania się krótszych gałęzi, które tworzą swoistą sieć połączeń między neuronami. Niektóre neurony (obecnie nazywa się je neuronami obwodów lokalnych) nie posiadają długich włókien i nie wysyłają żadnych impulsów nerwowych. Działają przede wszystkim w stopniowanym module falowym i odpowiadają zwłaszcza za horyzontalne połączenia warstw tkanki neuronu. Właśnie w tych połączeniach mogą urzeczywistniać się, w postaci hologramów, wzory interferencyjne.
Obok wymienionych dowodów natury anatomicznej i fizjologicznej zgromadzono wiele faktów, potwierdzających to, że audytywne, soma- tyczno-sensoryczne, motoryczne i wizualne systemy mózgu, rzeczywiście przetwarzają informacje ze zmysłów w obszarze frekwencyjnym (w jednym lub kilku stadiach)”.
Nasz wkład w niniejszą problematykę jest dwojakiego rodzaju:Pokazujemy, że mózg człowieka jest rzeczywiście zdolny do „rozpoznawania” hologramów (obrazów) toksyn, infekcji i tworów ognisk zakaźnych. Potwierdza to teorię Pribrama, że mózg przetwarza informacje w obszarze frekwencyjnym (spektralnym). Za pomocą swoich mechanizmów obronnych potrafi zainicjować reakcję immunologiczną przeciw antygenowi – zaprezentowanej iluzji, która jest odpowiednikiem fizycznie istniejącej toksyny.
Pracownicy firmy Joalis konstruują opisy – obrazy toksyn w postaci obrazów spektralnych – wzorów interferencyjnych – hologramów. Ustaliliśmy szereg procedur produkcyjnych, by informacje – zbiory hologramów – były zrozumiałe dla organizmu. Do tajemnicy produkcji twórców preparatów Joalis należy przede wszystkim: pasmo frekwencyjne wykorzystywane przy fotografowaniu i zapisywaniu hologramów, spektrum pamięci zapisywanych informacji dla jednej toksyny – hologramu, czas „naświetlania” dla zapisu jednego hologramu, pamięciowa stabilność preparatów, przesunięcie pamięciowych możliwości p
W celu ochrony swoich technologii firma Joalis wybrała znak HDTx technology. Skrót HDTx oznacza połączenie słów holograficzna detoksykacja.
Udowadniamy związek medycyny chińskiej (ewentualnie toksyczności w poszczególnych obiegach czynnościowych) z odpowiednimi obszarami w korze mózgowej, które są odpowiedzialne za przyjmowanie, opracowanie i wyrażanie informacji. Poddając się gruntownej detoksykacji, która w większości przypadków trwa rok, dana osoba osiągnie wreszcie poziom detoksykacji „umysłu”, którego bufor między światem obserwowanym i przeżywanym tworzy odpowiednie obszary inteligencji w szarej korze mózgowej. Osoba poddająca się takiemu oczyszczaniu odczuwa w pewnej fazie specyficzne uciski lub stwierdza pojawienie się wysypki w tych okolicach głowy, które sąsiadują z obszarami konkretnych zmysłów w płatach mózgowych. Ważne jest, że efektem długotrwałej detoksykacji jest podniesienie mentalnych zdolności człowieka, które są podstawą jakości postrzegania, opracowywania i wyrażania informacji.