Odmieniec pospolity

Odmieniec pospolity
Proteus McConkey.jpg
Proteus vulgaris na agarze MacConkeya
Systematyka
Królestwo bakterie
Typ proteobakterie
Klasa gammaproteobakterie
Rząd Enterobakterie
Rodzina Enterobacteriaceae
Rodzaj Proteus
Gatunek P. vulgaris
Nazwa systematyczna
Proteus vulgaris
Hauser 1885

Odmieniec pospolity (Proteus vulgaris) – urzęsiona, bezotoczkowa Gram ujemna bakteria o kształcie pałeczki należąca do rodzaju Proteus. Odkryta została przez Hausera w 1885 roku. Nazwa gatunkowa (vulgaris) oznacza powszechność występowania drobnoustroju.

Znalezione obrazy dla zapytania proteus vulgaris

Profil biochemiczny

Podobnie jak pozostałe bakterie tego rodzaju, odmieniec pospolity wytwarza mocznik, ureazę, H2S oraz fermentuje glukozę. Ponadto fermentuje maltozę, sacharozę, ksylozę; ale nie mannitol. Wytwarza indol, rozkłada żelatynę.

Diagnostyka

Bakteria wzrasta na prostych podłożach hodowlanych, takich jak agar zwykły. Na agarze z krwią mogą wywoływać hemolizę. Wzrasta na podłożu z KCN.

Podobnie jak inne bakterie Proteus, wzrost jest pełzający (mgławicowy). Obraz bezmgławiocowy uzyskiwany jest po dodaniu do hodowli alkoholu lub nitroprusydku sodu.

Chorobotwórczość

Drobnoustrój jest odpowiedzialny za zakażenia układu pokarmowego (w tym dróg żółciowych), ucha środkowego, płuc oraz opon mózgowych.

Bibliografia

  • Podstawy Mikrobiologii Lekarskiej. PZWL, Warszawa 1979. Praca pod redakcją Leona Jabłońskiego. ISBN 83-200-0181-1. Strona 270-274

Znalezione obrazy dla zapytania proteus vulgaris

Proteus – to urzęsiona, Gram (-) bakteria. Występuje powszechnie w środowisku, u człowieka jest składnikiem flory fizjologicznej układu pokarmowego. Najczęściej powoduje zakażenia układu moczowego.

Czynniki wirulencji
Dzięki rzęskom bakteria może stosunkowo szybko się przemieszczać, co sprzyja szerzeniu się zakażenia. Wytwarza proteazy oraz ureazę, która odpowiada za podwyższenie pH moczu.

Zakażenie
Bakteria może powodować zakażenia różnych miejsc, jednak najczęściej infekcja dotyczy układu moczowego. Czynnikiem sprzyjającym jest cewnikowanie, zwłaszcza przez dłuższy okres czasu. Dzięki wytwarzaniu ureazy wydzielany jest amoniak, który podwyższa pH moczu, a co za tym idzie zmniejsza się rozpuszczalność soli wapnia, wskutek czego tworzą się warunki sprzyjające odkładaniu się kamieni nerkowych. Antybiotyki mają ograniczoną zdolność penetracji do tych miejsc, dlatego bardzo częste są nawroty zakażenia.
Bakteria może rzadko powodować również sepsę (zwłaszcza u osób z obniżoną odpornością) oraz zapalenie opon mózgowych.

W wyniku zmiany mikroflory w układzie pokarmowym pod wpływem niewłaściwego pożywienia lub leków np. antybiotyków, równowaga pomiędzy korzystnymi dla zdrowia formami bakterii, a szkodliwymi, zostaje zaburzona. Leki chemiczne i złe pożywienie sprzyjają gromadzeniu się chorobotwórczej flory i wiele bakterii namnaża się zbyt agresywnie, zmieniając swoją formę na chorobotwórczą.
Może dojść do nieżytu żołądka i jelit lub stanu zapalnego układu moczowo-płciowego. Najczęściej stan zapalny i zakażenie bakterią Proteus dotyczy włanie układu moczowo-płciowego.

U zdrowego człowieka, pałeczki Proteus stanowią symbiotyczna naturalną florę jelitowa, której równowaga świadczy o zdrowiu.

Leczenie
Proteus mirabilis jest zwykle podatne na większość antybiotyków z wyjątkiem tetracykliny, jednak 10% -20% z P. mirabilis szczepów są odporne na cefalosporyny pierwszej generacji i ampicillins.

Gatunki
• Proteus vulgaris
• Proteus mirabilis
• Proteus penneri

zrodlo:
Proteus (bakteria)
Proteus mirabilis – Wikipedia, the free encyclopedia