Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV, Human Papilloma Virus)

Znalezione obrazy dla zapytania hpv

 wirus z rodziny papillomawirusów. Istnieje około 100 typów tego wirusa, z których część może być przyczyną łagodnych zmian w postaci brodawek na skórze, część powstawania łagodnych zmian w postaci kłykcin kończystych, a część nowotworów złośliwych, jak rak szyjki macicy i rak prącia.

Zakażenie HPV jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową i większość ludzi przechodzi zakażenie HPV. U części osób zakażenie utrzymuje się co sprzyja rozwojowi raka głównie szyjki macicy, sromu, pochwy i ustnej części gardła. Raki związane z HPV stanowią 3,3 % zachorowań na raka wśród kobiet i 2 % wśród mężczyzn .

Budowa

Materiał genetyczny tego wirusa to DNA o wielkości około 8000 par zasad. Genom wirusa tworzą geny wczesne (E, early) oraz późne (L, late). Późne geny L1 i L2 są odpowiedzialne za syntezę białekotoczki, natomiast wczesne geny E1 i E2 odpowiadają za replikację genomu HPV. Onkoproteiny E5, E6 i E7 biorą udział w procesie nowotworzenia (transformacji nowotworowej). Białko E4 umożliwia interakcję z keratynami, co powoduje widoczny efekt w postaci zmian brodawkowych.

Znalezione obrazy dla zapytania hpv

Mechanizmy zakażenia

Przyjmuje się, że nawet około 50% populacji ludzkiej w ciągu swojego życia przechodzi zakażenie HPV. Wirus ten jest przenoszony poprzez kontakt z naskórkiem, co powoduje powstawanie tzw. kurzajek czy brodawek stóp, albo drogą płciową u osób aktywnych seksualnie. W niektórych przypadkach infekcji odmianami wirusa typowymi dla narządów rodnych może dojść np. podczas porodu, gdzie matka zaraża wirusem dziecko. U wielu osób HPV znajduje się w fazie latencji, innymi słowy nie ujawnia się, a dzięki działaniu układu immunologicznego zakażenie ustępuje samoistnie. W przypadkach osób wykazujących objawy immunosupresji, czyli osłabienia odporności, może dojść do przewlekłego zakażenia HPV, a w następstwie do powstania nowotworów.

Wywoływane schorzenia

Schemat budowy genomu HPV

Istnieje około 100 typów wirusów HPV, które można podzielić na 2 grupy pod względem ryzyka onkologicznego:

Typy niskiego ryzyka

Należą tu przede wszystkim typy HPV 1 i 2 wywołujące kurzajki czy brodawki stóp w przypadku HPV 1. Objawy to różne rodzaje brodawek występujące na naskórku. Jeśli chodzi o typy wirusa przenoszone drogą płciową, to przede wszystkim HPV 6, 11, 42, 43, 44, które wywołują łagodne zmiany, np. kłykciny kończyste, pojawiające się do kilku miesięcy po kontakcie z osobą zakażoną. Zmiany te występują na zewnętrznych i wewnętrznych narządach płciowych – u kobiet na wargach sromowych, a także w okolicy krocza i odbytu oraz w przedsionku pochwy i w pochwie, u mężczyzn w cewce moczowej, na żołędzi i po wewnętrznej stronie napletka. Powikłaniem kłykcin u mężczyzn może być stulejka. Niekiedy zmiany pojawiają się na błonie śluzowej jamy ustnej bądź gardła. Kłykciny kończyste mogą ustępować samoistnie, w przypadkach przewlekłego utrzymywania się zmian możliwe jest leczenie miejscowe – aplikowanie maści z lekami przeciwwirusowymi, elektrokoagulacja, laseroterapia, zamrażanie ciekłym azotem bądź ostatecznie chirurgicznie usunięcie zmian. Ze względu na obecność wirusa HPV na błonach śluzowych chorego może dojść do powtórnego powstania kłykcin kończystych. Dzieje się tak w około 90% przypadków.

Odbyt po usunięciu brodawek wywołanych HPV po 8 tygodniach od zabiegu.

Typy wysokiego ryzyka (onkogenne)

Są to najczęściej typy HPV 16 i 18 , rzadziej 31, 33, 35, 39, 40, 43, 51, 52, 53, 54, 55, 56 i 58, które niekiedy bywają wyodrębniane w grupę umiarkowanego ryzyka. Zakażenie typami HPV 16 i 18 może prowadzić do niekontrolowanych podziałów komórkowych nabłonka szyjki macicy, co może skończyć się rakiem szyjki macicy. Przyjmuje się, że za około 2/3 przypadków raka szyjki macicy odpowiedzialne są wirusy HPV 16 i 18.

Ryzyko zakażenia onkogennym typem wirusa HPV towarzyszy kobiecie od inicjacji seksualnej przez całe życie aktywności płciowej. Chociaż większość zakażeń HPV obserwuje się u kobiet między 16 a 26 rokiem życia, to zwykle mają one charakter przemijający i samoistnie ustępują w przeciągu kilku miesięcy. U kobiet powyżej tego wieku znacznie częściej dochodzi do rozwoju przetrwałego zakażenia onkogennym typem wirusa HPV, które jest przyczyną raka szyjki macicy.

Profilaktyka zakażeń HPV

HPV w obrazie mikroskopu elektronowego

Jeśli chodzi o tzw. kurzajki, to najlepszą profilaktyką jest unikanie bezpośredniego kontaktu, takiego jak uścisk rąk, z osobami z widocznymi brodawkami czy też dotykania przedmiotów sprzyjających przetrwaniu wirusa przez pewien czas (np. skórzane uchwyty do przytrzymywania się w środkach publicznego transportu). Jeżeli chodzi o brodawki stóp, to zapobieganie zakażeniu polega na noszeniu obuwia ochronnego w miejscach podwyższonego ryzyka, jak szatnie, pływalnie, natryski i łaźnie.

Zapobieganie zakażeniom HPV drogą płciową obejmuje przede wszystkim współżycie płciowe z partnerami niezakażonymi HPV, a stosowanie prezerwatyw tylko nieznacznie zmniejsza prawdopodobieństwo zakażenia tym wirusem. Obecnie najskuteczniejszą metodą diagnozowania zakażeń HPV drogą płciową jest wykonywanie regularnie badania cytologicznego, które pozwala na odpowiednio wczesne wykrycie zmienionych komórek. W przypadku obecności zmienionych komórek w preparacie mikroskopowym wskazane może być wykonanie badania PCR, które z dużą czułością wykrywa DNA wirusa, a także pozwala na określenie typów HPV w materiale (typowanie HPV).

W roku 2006 na rynek Stanów Zjednoczonych i Meksyku wprowadzono szczepionkę przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego firmy Merck & Co. o nazwie Gardasil, dostępną w Polsce od listopada 2006 roku jako Silgard. Szczepionka ta skierowana jest przeciwko najpopularniejszym typom HPV wywołującym kłykciny kończyste (HPV 6 i 11) oraz raka szyjki macicy (HPV 16 i 18). Trwałą (minimum 5-letnią) odporność zapewnia przyjęcie 3 dawek szczepionki (dawki przypominające po upływie 2 i 6 miesięcy od pierwszego szczepienia). Badania kliniczne dowodzą, że szczepionka ma największą skuteczność, jeśli podaje się ją dziewczynkom, które jeszcze nie miały kontaktu z HPV.

Znalezione obrazy dla zapytania hpv     Znalezione obrazy dla zapytania hpvZnalezione obrazy dla zapytania hpv na prąciu  Znalezione obrazy dla zapytania hpvZnalezione obrazy dla zapytania hpvZnalezione obrazy dla zapytania hpv na prąciu

Znalezione obrazy dla zapytania hpv    Znalezione obrazy dla zapytania hpv

Znalezione obrazy dla zapytania hpvZnalezione obrazy dla zapytania hpv wargi sromowe

HPV to inaczej wirus brodawczaka ludzkiego. Stany przednowotworowe i rak szyjki macicy. Wystąpienie raka szyjki macicy poprzedza wystąpienie swoistych zmian przednowotworowych, określanych jako śródnabłonkowa neoplazja szyjki macicy (CIN).

Częstość występowania HPV jest znacznie większa niż częstość występowania raka szyjki macicy. Znanym czynnikiem przyczynowym śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy (CIN) i raka inwazyjnego szyjki macicy jest przetrwała infekcja wirusem ludzkiego brodawczaka (HPV), zwłaszcza HPV o wysokim potencjale onkogennym.

Około 60–75% dorosłych ma kontakt z wirusami HPV. Większość tych infekcji przebiega w sposób łagodny czy wręcz bezobjawowy i ulega spontanicznej remisji. Niekiedy jednak układ immunologiczny nie jest w stanie zwalczyć zakażenia i u tych osób może rozwinąć się proces nowotworzenia.

Przyjmuje się, że czas, w którym zachodzi proces karcinogenezy w obrębie nabłonków szyjki macicy w wyniku zakażenia wirusem HPV, wynosi od 5 do ok. 10 lat. Wiek inicjacji seksualnej w populacji dziewcząt w Polsce wynosi ok. 17–19 lat. Na okres ten przypada też pierwszy z dwóch szczytów epidemiologicznych infekcji HPV.

Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu zmian przednowotworowych i raka szyjki macicy jest wczesne rozpoczęcie współżycia płciowego, częsta zmiana partnerów seksualnych, współżycie z partnerami mającymi wiele partnerek, niski poziom higieny osobistej, niski poziom wykształcenia i nieprzywiązywanie wagi do dbania o własne zdrowie, bowiem to wszystko zwiększa ryzyko zakażenia HPV. Osobnym, dużym czynnikiem ryzyka jest palenie papierosów i jednoczesne stosowanie doustnej antykoncepcji hormonalnej, a także niedobór witaminy A (retinoidów), która ma znaczenie w prawidłowym dojrzewaniu i różnicowaniu się komórek rezerwowych w fizjologicznym stanie, jakim jest proces płaskonabłonkowej metaplazji. Również osoby z osłabionym układem odpornościowym, np. zarażone wirusem HIV czy biorcy przeszczepów organów, są w większym stopniu narażone na rozwójtej choroby.

Możliwości wykrywania HPV

Podstawowymi metodami stosowanymi do wykrywania HPV, stanów przednowotworowych i wczesnych postaci, tj. zmian niewidocznych gołym okiem, są badania cytologiczne i kolposkopowe. Te dwa badania wykonane łącznie pozwalają na trafne rozpoznanie tych stanów w 98% przypadków. Niekiedy do diagnostyki nabłonka kanału szyjki można zastosować jeszcze tzw. badanie mikrokolpohisteroskopowe. Ostatecznie rozpoznanie ustala się dopiero na podstawie badania histologicznego wycinka pobranego pod kontrolą kolposkopu lub mikrokolpohisteroskopu i wyskrobin z kanału szyjki. Wynik badania histologicznego jest podstawą do zastosowania odpowiedniego leczenia. Istnieje także możliwość prawie we wszystkich większych miastach Polski diagnostyki zakażenia wirusem ludzkiego brodawczaka, uważanego dzisiaj za główny czynnik ryzyka rozwoju procesu nowotworowego w obrębie szyjki macicy.

Możliwości zapobiegania zakażeniu HPV i leczenia

Zmiany o charakterze małego i średniego stopnia nie są stabilne, gdyż w 30–60% przypadków ulegają samoistnej remisji. Dlatego, zwłaszcza u kobiet młodych pragnących jeszcze rodzić, zwykle obserwujemy te zmiany przez kilka miesięcy, stosując w uzasadnionych przypadkach miejscowe leczenie przeciwzapalne, a u kobiet po okresie klimakterycznym miejscową terapię preparatami estrogenowymi. Brak remisji tych zmian po kilku miesiącach obserwacji uzasadnia zastosowanie bardziej radykalnego leczenia chirurgicznego, ale ciągle jeszcze oszczędzającego macicę.

Można wówczas rozważyć zastosowanie technik miejscowej destrukcji tkanek (kriokoagulacja lub waporyzacja laserem CO2) lub wycięcie zmiany pętlą elektryczną o wysokiej częstotliwości (LLETZ).

W razie stwierdzenia zmian dysplastycznych dużego stopnia podstawowym zabiegiem operacyjnym jest konizacja szyjki macicy. Macicę wycina się jedynie wówczas, gdy oprócz zmian dysplastycznych dużego stopnia są inne wskazania do wykonania tego zabiegu. W raku szyjki z wczesną inwazją, tj. niewidocznym jeszcze gołym okiem u kobiet pragnących jeszcze rodzić, można stosować zabiegi operacyjne pozwalające na zachowanie macicy i możliwości prokreacji. W przypadku nowotworów złośliwych bardziej zaawansowanych, tj. do stopnia klinicznego IIA, stosujemy zwykle radykalne usunięcie macicy wraz z węzłami chłonnymi miednicy mniejszej, a niekiedy także okołoaortalnymi. Niekiedy leczenie operacyjne jest uzupełniane radioterapią skojarzoną z chemioterapią.

W raku szyjki macicy jeszcze bardziej zaawansowanym, tj. gdy nowotwór nacieka przymacicza i dochodzi do kości miednicy mniejszej, zwykle leczenie rozpoczyna się od radioterapii. Rokowanie, tj. 5-letnie przeżycie, zależy od zaawansowania procesu nowotworowego. W I stopniu zaawansowania klinicznego 5-letnie przeżycie dotyczy ponad 70% leczonych, w II stopniu – 50–65%, a w nowotworach bardziej zaawansowanych odsetek wyleczonych jest niższy.

Z doświadczenia w depolaryzacji wirusa polecam preparaty Joalis oraz częstotliwości BRT .

Treści z serwisu vollmedica .eu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w stronie Vollmedica należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.

Zródło – internet